Gonartroza, czyli choroba zwyrodnieniowa stawu kolanowego jest jednostką chorobową, w której dochodzi do uszkodzenia chrząstki stawowej. Towarzyszy temu ból i ograniczenie funkcji stawu, a zmiany zwyrodnieniowe są widoczne na zdjęciu radiologicznym.
Podstawą zdiagnozowania gonartrozy jest dokładne przeprowadzenie przez lekarza wywiadu z pacjentem, u którego podejrzewa się chorobę zwyrodnieniową stawu kolanowego. Przy przeprowadzaniu badania podmiotowego szczególnie istotne jest zebranie informacji o dolegliwościach, zwłaszcza bólowych odczuwanych przez pacjenta, ich intensywności oraz sytuacjach w jakich pojawiają się. Niezwykle ważne jest także wzięcie pod uwagę przebytych urazów, zwłaszcza uszkodzeń więzadeł i łąkotek stawu kolanowego oraz chorób współistniejących np. RZS, ponieważ mogą one przyczyniać się do powstania gonartrozy oraz wpływać na jej przebieg.
Obok wywiadu podstawą zdiagnozowania gonartrozy jest badanie przedmiotowe. W trakcie tego badania lekarz sprawdza czynność stawu kolanowego, w którym podejrzewa się występowanie zmian zwyrodnieniowych oraz dla porównania drugiego, zdrowego stawu. Bada także występowanie odruchów i pracę mięśni. Ważne jest także sprawdzenie w jaki sposób pacjent radzi sobie z czynnościami dnia codziennego, takimi jak chodzenie czy wstawanie z krzesła.
diagnostyka stawu kolanowego
Pomocne w ustaleniu diagnozy choroby zwyrodnieniowej stawu kolanowego są badania obrazowe. Najczęściej spośród nich wykonuje się RTG. W przypadku występowania gonartrozy na zdjęciu radiologicznym widoczne są wyrośla kostne zwane osteofitami oraz zwężona jest szpara stawowa.
W celu określenia stopnia zaawansowania gonartrozy na podstawie zdjęcia radiologicznego stosuje się 5-stopniową skalę Kellgrena-Lavrence’a, w której:
Nieco rzadziej niż RTG w celu zdiagnozowania gonartrozy wykonuje się inne badania obrazowe, takie jak MR lub TK.
