Techniki terapii Mulligana
Jak już wspomnieliśmy, zastosowanie koncepcji opiera się głównie na mobilizacji stawu podczas ruchu pacjenta. W ramach manualnej terapii wg Briana Mulligana wyróżnia się ponad 150 specjalistycznych technik w zależności od lokalizacji i sposobu ich wykonywania. Zaliczamy do nich m.in.
- MWM (Mobilisation With Movements – mobilizacja stawu z ruchem) – najpopularniejsza technika, w której terapeuta wykonuje mobilizację w stawie obwodowym, jednocześnie pacjent wykonuje aktywny ruch. Daje to szybkie i trwałe rezultaty.
- NAG (Natural Apophyseal Glides – naturalne ślizgi oscylacyjne) – stosowana na odcinkach szyjnym, piersiowym i lędźwiowym kręgosłupa. Wykonuje się ją od połowy do końca zakresu ruchu w stawie międzywyrostkowym bez aktywnego udziału pacjenta.
- SNAG (Sustained Natural Apophyseal Glides – przedłużone naturalne ślizgi oscylacyjne) –polega na mobilizacji stawu w odcinku szyjnym kręgosłupa z równoczesnym czynnym ruchem pacjenta. Ćwiczenia z autoterapii wykonywane przez pacjentów również okazują się skuteczne.
W terapii stawów kręgosłupa używa się technik NAG i SNAG, natomiast leczenie stawów obwodowych bazuje na technikach MWM. Terapia Mulligan Concept zawiera także zestaw ćwiczeń do samodzielnego wykonywania przez pacjentów, które mają na celu przyniesienie ulgi w bólu.
Brak efektów terapii powinien być alarmujący. W takiej sytuacji specjalista powinien zweryfikować, czy dobrał właściwą płaszczyznę leczenia, stopień lub kierunek mobilizacji. W niektórych przypadkach brak efektów może być spowodowany także niewłaściwym dopasowaniem techniki do potrzeb danej osoby.