Od kliku dobrych już lat, taniec, jako aktywność sportowa cieszy się ogromną popularnością. Szkoły tańca oferują bardzo szeroką ofertę zajęć dla uczestników w każdym wieku, począwszy od małych dzieci, młodzież, przez osoby dorosłe, aż po seniorów. Jaki wpływ mogą mieć treningi taneczne na kondycję naszych stawów? Sprawdź, jakie style taneczne mogą być rekomendowane, a których powinieneś unikać, jeżeli skarżysz się na dolegliwości stawowe.
Jak w każdym sporcie, tak i w tańcu, występuje ogromna różnica w podejściu do tańca uprawianego rekreacyjnie oraz do tego uprawianego profesjonalnie – wyczynowo. Dobrze dobrana aktywność taneczna może być bardzo korzystna w każdym wieku. Pod warunkiem, że intensywność treningów oraz zakres ćwiczeń dobierzemy do poziomu kondycji i umiejętności tancerza – amatora. Popularna maksyma „sport to zdrowie” nie zawsze jednak sprawdza się przy wyczynowych treningach tanecznych. Pomimo iż ogromnie poprawiają one kondycję fizyczną, motorykę i zwinność ciała, to niestety ze względu na bardzo wysokie obciążenia, mogą prowadzić do licznych kontuzji.
W poniższym artykule zaprezentujemy najczęstsze dolegliwości profesjonalnych tancerzy. A także wskażemy, jak uniknąć ryzyka kontuzji dla osób, które chciałyby potraktować taniec, jako element profilaktyki zdrowych stawów.
Taniec może być doskonałą formą aktywności fizycznej, która poprawi kondycje stawów. Zalet tańca jest wiele:
Oczywiście wszystkie te korzyści są w naszym zasięgu, pod warunkiem, że dobierzemy:
Musimy jednak pamiętać, że zbyt wyczerpujące treningi, nieprawidłowa technika tańca lub też niedostosowanie ćwiczeń do naszego stanu zdrowia może mieć odwrotne konsekwencje do zamierzonych. Dlatego zanim zapiszesz się na konkretne zajęcia, skonsultuj z lekarzem lub fizjoterapeutą swoje plany treningowe.
W ostatnich latach zdecydowanie największą popularnością wśród tancerzy amatorów cieszą się następujące dyscypliny taneczne:
Niektóre z nich są wyjątkowo wymagające i mogą bardzo obciążać układ kostno-stawowy. Przykładowo takie style jak - balet, breakdance, taniec akrobatyczny, nie są rekomendowane osobom z dolegliwościami stawowymi.
Jeśli jednak decydujemy się na rekreacyjne treningi taneczne, dla osób początkujących, najczęściej trenować będziemy podstawowe kroki. Duża część zajęć powinna być przeznaczona na rozgrzewkę oraz wprowadzające ćwiczenia rozciągające. Dlatego polecamy początkujące zajęcia salsation czy bachaty, które nie tylko poprawią naszą kondycję fizyczną, ale także pozwolą bardzo miło spędzić czas.
Taniec to dyscyplina sportowa, która bardzo dynamicznie się rozwija. Powstają nowe i niezwykle wymagające style taneczne. Z kolei w klasycznych stylach wyśrubowaniu ulegają obowiązujące standardy. Od profesjonalnych tancerzy wymaga się perfekcyjnej techniki oraz ponadprzeciętnej kondycji fizycznej. A to wiąże się bardzo często z koniecznością odbywania treningów, które w sposób destrukcyjny wpływają na układ kostno-mięśniowy.
Za pięknym i artystycznym przekazem tanecznym kryją się najczęściej setki godzin ciężkiej pracy i morderczych treningów. Każdy styl taneczny w sposób wybiórczy obciąża inne partie mięśni i stawów. Bardzo często dopiero poważna kontuzja sprawia, że tancerz rezygnuje z treningów. W wielu przypadkach długo utrzymujący się ból struktur stawowych czy mięśni nie powoduje obniżenia intensywności ćwiczeń. Tancerze na różne sposoby oszukują ból. Począwszy od typowych farmakologicznych środków przeciwbólowych, przez stosowanie zabiegów fizjoterapeutycznych, aż po klasyczne przyzwyczajenie się do bólu. Niestety taka praktyka może prowadzić do bardzo poważnych konsekwencji zdrowotnych.
W pracy tancerza charakterystycznym działaniem jest wielokrotne powtarzanie konkretnej kombinacji ruchów. Wymaga ona nie tylko zaangażowania pracy kości i mięśni, ale także układu nerwowego, który będzie w stanie zapewnić właściwą koordynację ruchów. To właśnie indywidualne predyspozycje tancerza mogą mieć wpływ na szybkość opanowania konkretnych kombinacji ruchów. Ale także będą wpływać na tempo wzrostu i regeneracji uszkodzonych tkanek. Dlatego też każdy tancerz powinien mieć ustalony indywidualny cykl treningowy, a w razie potrzeby, także własny cykl rehabilitacyjny. Tancerz, który wiąże z tą dyscypliną swoją przyszłość, nigdy nie powinien bagatelizować dolegliwości bólowych. Może się bowiem okazać, że z pozoru niewinnie wyglądający uraz może całkowicie wykluczyć tancerza z jego pracy.
Zdecydowana większość kontuzji tanecznych wynika z nadmiernego przeciążenia danej partii mięśni. W każdym stylu tanecznym obciążeniu może podlegać inna partia mięśni. Przykładowo w klasycznym balecie tancerze mają bardzo silne nogi, ale dużo słabsze mięśnie tułowia. To w połączeniu z błędami treningowymi i niewystarczającą ilością czasu na regenerację może prowadzić do dyskopatii i bólów kręgosłupa.
Niezależnie jednak od uprawianej dyscypliny tanecznej, warto przestrzegać się najczęstszych błędów, które mogą prowadzić do kontuzji. Są to:
Zależnie od intensywności treningu, uprawianej dyscypliny oraz indywidualnych predyspozycji tancerzy, możemy wskazać listę najczęściej występujących kontuzji:
Hipermobilność stawów oznacza zwiększoną giętkość i rozciągliwość stawów. Bardzo często to właśnie hipermobilność stawów pozwala tancerzom na wykonywanie wyjątkowo wymagających figur oraz ewolucji tanecznych. Samo zjawisko hipermobilności traktowane jest jako wariant normy. Zakłada się, że może ono dotyczyć nawet 10% populacji. W codziennym życiu, zjawisko hipermobilności nie stanowi przeszkody dla wykonywania typowych czynności. Nie musi także zwiększać ryzyka powstania dolegliwości zwyrodnieniowych. Problem pojawia się wtedy, gdy osoby młode z hipermobilnością stawów, decydują się na wyczynowe uprawnianie sportu np. tańca. W takie sytuacji intensywne treningi i ćwiczenia rozciągające mogą prowadzić do pogłębienia hipermobilności. A to z kolei oznacza dużo większe obciążenie dla stawów. W konsekwencji może prowadzić do powstania licznych dolegliwości układu kostno-stawowego. Aby zapewnić dzieciom z hipermobilnością stawów prawidłowy rozwój, warto zastosować dedykowane programy ćwiczeń korekcyjnych lub rehabilitacyjnych.