Kolano skoczka – umiejscowienie

Kolanem skoczka nazywamy fachowo zmianę przeciążeniowo-zwyrodnieniową więzadła rzepki w okolicy jej wierzchołka. Jedną z części stawu kolanowego jest rzepka. Znajduje się ona pomiędzy kością udową a kością piszczelową. Z kolei więzadło rzepki łączy kość piszczelową z samą rzepką, dzięki czemu jesteśmy w stanie zginać i prostować nogę, biegać czy uderzać w piłkę.

 

Kolano skoczka – przyczyny 

Niewielkie uszkodzenia więzadła rzepki wynikające z powstałych mikro urazów zaburzają jego strukturę oraz obniżają wytrzymałość. Może to prowadzić do procesu niszczenia więzadła.

 

Jak sama nazwa wskazuje – kolano skoczka – najbardziej narażeni na powstawanie tego typu urazów są sportowcy. Siatkarze, koszykarze, piłkarze, lekkoatleci, czy łyżwiarze figurowi – ze względu na charakter i specyfikę dyscyplin, które uprawiają, dosyć często mają problemy z kolanami. Do tego typu urazu przyczyniają się najczęściej:

  • duże ilości skoków,
  • nieprawidłowe lądowanie z wykrzywianiem kolan,
  • gwałtowne, nienaturalne skręty w kolanie,
  • spora masa ciała w stosunku do uprawianego sportu,
  • zbyt duże obciążenia i częstotliwość ćwiczeń,
  • twardość podłoża.

Problem nie dotyczy jednak samych sportowców. Rozwojowi entezopatii sprzyjają:

  • nienaturalna wielkość więzadeł,
  • nieprawidłowy kształt rzepki,
  • osłabienie niektórych mięśni: czworogłowy uda, pośladkowy,
  • inne stany zapalne w okolicy kolana.

Przyczyn schorzenia kolana skoczka może być wiele i nie dotyka tylko zawodowych sportowców. Każdy, kto uprawia sport, ma problemy z wagą, czy nieprawidłową strukturę kolana, może być narażony na entezopatię.

 

uraz kolana u biegaczki

 

Kolano skoczka – objawy

Najczęstszym objawem charakterystycznym jest kłujący ból w przedniej części stawu kolanowego. Nasila się on przy podskokach, przysiadach, wchodzeniu po schodach. Do pozostałych objawów należą m.in.:

  • uczucie ciężkości oraz pełności kolana,
  • uczucie sztywności podczas wykonywanych ruchów,
  • opuchlizna stawu kolanowego.

Nie należy jednak go lekceważyć, ponieważ może przerodzić się w stan zapalny, a uszkodzenie więzadła rzepki może się pogłębiać. Wyróżniamy 4 stopnie uszkodzenia:

  • Stopień I – ból w kolanie pojawia się po aktywności fizycznej, towarzyszy mu uczucie pełności kolana i uścisku,
  • Stopień II – ból jest odczuwalny podczas rozgrzewki oraz po treningu, natomiast ustępuje podczas gry, gdy kolano jest dostatecznie rozciągnięte oraz rozgrzane,
  • Stopień III – ból występuje w czasie trwania całej aktywności fizycznej, który uniemożliwia kontynuowanie wysiłku
  • Stopień IV – ból występuje cały czas, dolegliwości pojawiają się podczas wykonywania codziennych czynności, co może skutkować naderwaniem, a co gorsza – zerwaniem więzadła rzepki.

Dlatego tak ważne jest, aby reagować jak najszybciej, gdy zacznie nas boleć kolano. Z pozoru niegroźna i łatwa do wyleczenia kontuzja, może doprowadzić do dużych powikłań kończących się zabiegami chirurgicznymi. Poza tym entezopatia może prowadzić do osłabienia, a nawet zaniku mięśnia czworogłowego uda.

 

Kolano skoczka – diagnostyka

Tylko wizyta u ortopedy jest nam w stanie potwierdzić, że ból towarzyszący nam w okolicy stawu kolanowego, to entezopatia. Diagnostykę kolana skoczka możemy podzielić na kilka etapów. W pierwszej kolejności ortopeda przeprowadza wywiad, zbierając informacje na temat tego, jak wygląda m.in. nasza aktywność fizyczna. Następnie dokładnie bada kolano, najczęściej wykonując palpację stanu kolanowego. Polega ona na badaniu dotykiem. Ma to na celu sprawdzenie, czy ból pojawia się przy dotyku oraz daje możliwość oceny stanu więzadła, jak i samych przyczepów.

 

Aby stwierdzić rozległość uszkodzenia więzadła, najczęściej wykonywane jest badanie USG. To badanie dobrze sprawdza się, gdy zmiany zwyrodnieniowe są dosyć dobrze widoczne. W przypadku konieczności wykonania precyzyjnej diagnostyki, przeprowadzany jest rezonans magnetyczny. To badanie umożliwia ocenę struktur kostnych stawu. Dzięki niemu można zauważyć większą ilość zmian, niewidocznych podczas badania USG. Często ortopedzi decydują się na wykonanie RTG kolana. Wprawdzie wykonane zdjęcie nie pokaże samego więzadła, ale pozwoli sprawdzić, czy nie występują zwapnienia, bądź zaostrzenia kości w miejscu przyczepu do rzepki.

 

Kolano skoczka – leczenie

Ze względu na złożoność schorzenia, samo leczenie nie jest łatwe i terapia wymaga czasu. W zależności od stopnia urazu stosujemy różnego rodzaju metody leczenia, mające na celu powrót do normalnej sprawności kolana.

Jednym z pierwszych kroków leczenia kolana skoczka jest tzw. leczenie zapobiegawcze. Może przynieść bardzo dobre efekty, zwłaszcza w początkowej fazie rozwoju kontuzji. Przebiega ono wg zasady PRICE:

  • P (Protection) – jest to ochrona przed tym, aby nie pojawiały się kolejne urazy, czy dalsze uszkodzenia. Aby usztywnić kolano i zneutralizować jego ruchy używamy bandaża, odpowiedniego stabilizatora, bądź szyny,
  • R (Rest) – wskazany odpoczynek, aby nie nadwyrężać miejsca uszkodzenia,
  • I (Ice) – stosujemy zimny kompres na bolące miejsce. Może to być lód albo inny żelowy kompres. Stosujemy go najczęściej 5 razy dziennie w czasie 10-20 minut.
  • C (Compression) – aby zapobiec obrzękowi, pomiędzy okładami stosujemy ucisk, najczęściej pod postacią bandaża elastycznego, na bolące miejsce.
  • E (Elevation) – elewacja, czyli podniesienie kończyny. Ma to pomóc w zmniejszeniu opuchlizny.

 

Zabiegi fizykoterapeutyczne zalecane przy dolegliwości kolana skoczka

W leczeniu kolana skoczka największą rolę odgrywają zabiegi fizykoterapeutyczne. Do najczęściej zalecanych zaliczamy:

1. Krioterapia

Krioterapia działająca przeciwzapalnie oraz przeciwbólowo jest bardzo często stosowana na schorzenia związane z kolanem. Polega ona na leczeniu zimnem miejsca, gdzie występują zmiany chorobowe. Do tego celu stosuje się nadmuch zimnego powietrza lub parę z ciekłego azotu. Specjalny aplikator jest przykładany do bolącego miejsca (w przypadku azotu -160 stopni C, a w przypadku powietrza -30 stopni C). Pod wpływem tak niskich temperatur, nasze naczynia krwionośne obkurczają się, by po kilkunastu minutach się rozszerzyć. Taki zabieg poprawia krążenie krwi w chorym miejscu, dzięki czemu łagodzi skutki kontuzji i uśmierza występujący wraz z nią ból.

 

2. Jonofereza

W zwalczaniu bólu kolana skoczka pomaga jonoforeza. Jest to zabieg polegający na przyłożeniu materiału nasączonego lekarstwem do bolącego kolana. Następnie po dwóch stronach leczonego miejsca umieszczane są elektrody, przez które zaczyna przepływać prąd stały. Cały proces jest bezbolesny, polega tylko na lekkim mrowieniu. Dzięki stymulacji prądem lekarstwo odpowiednio przeniknie w głąb chorych tkanek, osiągając znacznie skuteczniejsze wyniki od tradycyjnego smarowania maścią bolącego nas miejsca.

 

3. Elektrostymulacja

Podobnym zabiegiem do jonoforezy jest elektrostymulacja, która ma na celu pobudzenie mięśni oraz nerwów. Ta forma elektroterapii jest bardzo bezpieczna i bezbolesna. Do zabiegu niezbędny jest aparat oraz elektrody, które są przykładane do ciała pacjenta oraz przypinane rzepami. Potem podłącza się kable, aby stworzyć zamknięty obieg dla przepuszczanego prądu. Natężenie prądu jest impulsowe o niskim natężeniu. Działa on przeciwbólowo oraz zmniejsza napięcie mięśniowe.

 

Należy pamiętać o tym, że nie każdy może skorzystać z zabiegów leczenia prądem. Osoby cierpiące na choroby serca, układu nerwowego, nowotwory, mające wszczepiony rozrusznik, bądź inne implanty nie powinny korzystać z tego typu zabiegów. Tyczy się to także kobiet w ciąży oraz wszystkich cierpiących na nadciśnienie. Jak widzimy, przeciwskazań jest dużo, dlatego dostępne są inne metody leczenia kolana skoczka.

 

4. Terapia ultradźwiękami

Terapia ultradźwiękami to kolejny z bezbolesnych zabiegów stosowany w leczeniu schorzeń kolan. Ultradźwięki to po prostu fale akustyczne, które charakteryzują się dużą częstotliwością drgań. Przenoszone są z jednej cząsteczki na drugą, dzięki czemu powstaje podłużna fala mechaniczna. Tym samym tkanki podlegają mikro masażowi. Podczas zabiegu wytwarza się ciepło, co przekłada się na poprawę ukrwienia chorego miejsca. Regularne korzystanie z tego zabiegu ma pozytywny wpływ na odbudowę tkanek oraz skutecznie zmniejsza dolegliwości bólowe.

 

5. Fala uderzeniowa

Do coraz bardziej popularnych metod leczenia kolana skoczka zaliczamy falę uderzeniową. Przyspiesza ona proces gojenia oraz znacząco zmniejsza napięcie mięśniowe. Do przeprowadzenia zabiegu jest potrzebny specjalny aparat, który emituje radialne fale uderzeniowe. Do zabiegu wykorzystuje się aplikator, który przykładamy do chorego miejsca. Końcówka aplikatora jest pokryta specjalnym żelem, który zapewnia prawidłowy kontakt głowicy z chorą tkanką. Następnie fala jest wytwarzana pod ciśnieniem i przy pomocy impulsów trafia do ciała. Rezultaty możemy odczuć już po pierwszej wizycie, natomiast procedura obejmuje średnio od 3 do 5 zabiegów wykonywanych raz w tygodniu, co jest niewątpliwie sporym plusem w stosunku do innych terapii, trwających kilka miesięcy.

 

6. Kinezyterapia

Kinezyterapia to leczenie ruchem. Wykorzystuje ona gimnastykę oraz masaż w celu wzmocnienia osłabionych mięśni oraz usprawnienia pracy stawów. W przypadku zabiegów rehabilitacyjnych najczęściej wykonuje się różnego rodzaju ćwiczenia rozciągające między innymi takie partie mięśni, jak: czworogłowe i dwugłowe uda, pośladkowe, pasmo biodrowo-piszczelowe. Do tego dochodzą ćwiczenia stabilizacyjne oraz ekscentryczne. Te ostatnie oznaczają pracę mięśniową, która polega na oddalaniu jego przyczepów podczas ciągłego napięcia.

 

7. Kinesiotaping

Kinesioptaping bywa wykorzystywany jako uzupełnienie we właściwej terapii kolana skoczka. Jest to metoda, która polega na naklejaniu na różne partie ciała specjalnych taśm. Taśmy są wodoodporne oraz oddychające, dzięki czemu można z nimi ćwiczyć, kąpać się, czy pływać w basenie. Plastry stosowane podczas kinesiotapingu mogą pozytywnie wpływać na układ mięśniowy, nerwowy oraz limfatyczny organizmu. Dodatkowo oklejone taśmami, kolano jest częściowo stabilizowane, dzięki czemu zmniejsza się ilość niepożądanych ruchów negatywnie wpływających na gojenie się więzadła.

 

Oczywiście, nie możemy zapominać o leczeniu farmakologicznym, bądź o wspomaganiu zastrzykami. W przypadku zastrzyków stosowane są między innymi takie preparaty jak PRP (osocze bogatopłytkowe) – zawierający zwiększoną liczbę płytek krwi lub kwas hialuronowy. Specyfiki mają za zadanie zmniejszenie dolegliwości bólowych, a także poprawę ruchomości stawu kolanowego.

 

W przypadku bardzo rozległych obrażeń, gdy dochodzi do całkowitego lub częściowego zerwania rzepki, musi zostać przeprowadzona operacja. W tym wypadku nie pozostaje nic innego jak chirurgiczne usunięcie uszkodzonych tkanek więzadła. Odbywa się to za pomocą artroskopii, mało inwazyjnym sposobie leczenia.

 

Uzupełnienie niedoborów mazi stawowej

Jeśli chcemy wzmocnić kolana i zmniejszyć ryzyko wystąpienia ich kontuzji, z pewnością warto zadbać zawczasu o odpowiednią profilaktykę. Jednym z kluczowych aspektów będzie uzupełnienie niedoborów mazi stawowej. Nieodpowiednio odżywiona chrząstka stawowa jest dużo bardziej podatna na kontuzje i urazy. Intensywna aktywność fizyczna, czy często po prostu zmiany w organizmie, które zachodzą na skutek wieku, sprawiają, że organizm nie jest w stanie produkować wystarczającej ilości mazi stawowej. A jej ubytek powoduje ścieranie się stawów i ocieranie sąsiadujących kości. W takim przypadku warto sięgnąć po suplementację diety kwasem hialuronowym oraz siarczanem chodroityny. Łączna suplementacja diety tymi składnikami jest zdecydowanie skuteczniejsza niż ich osobne przyjmowanie. Wzmocniona i bardziej sprężysta chrząstka stawowa poprawia ruchomość stawu i zmniejsza dolegliwości bólowe w stawie.

Kolano skoczka – profilaktyka

Kolano skoczka należy do kontuzji często występujących. W przypadku zapobiegania tego schorzenia warto pamiętać o kilku zasadach, przez co ryzyko kontuzji spada do minimum:

  • odpowiednio dobrane obuwie do wykonywanych ćwiczeń oraz podłoża,
  • odpowiednio dobrane ćwiczenia rozgrzewające (stretching),
  • ćwiczenia wzmacniające mięśnie uda,
  • odpowiednio dobrane ćwiczenia obciążeniowe,
  • regularny odpoczynek między ćwiczeniami,

Powyższe przykłady pokazują, że trening sam w sobie nie jest najistotniejszy. Musimy zadbać o odpowiedni stretching, wzmacniać poszczególne partie mięśni, a także nie forsować treningów, dbając o regenerację. Właściwe obuwie z kolei przyczynia się do lepszej amortyzacji i stabilizacji nogi podczas wykonywanych ćwiczeń.

 

Używamy plików cookies aby ułatwić Ci korzystanie z naszych stron www, do celów statystycznych oraz reklamowych. Jeśli nie blokujesz tych plików, to zgadzasz się na ich użycie oraz zapisanie w pamięci Twojego urządzenia. Pamiętaj, że możesz samodzielnie zmienić ustawienia przeglądarki tak, aby zablokować zapisywanie plików cookies. Więcej informacji znajdziesz w naszej polityce prywatności.